1. Korekcja wad postawy

      Terapia ruchowa to przede wszystkim gimnastyka korekcyjna. W naszej szkole gimnastyka korekcyjna prowadzona jest w formie indywidualnej lub grupowej, w zależności od wydolności psychomotorycznej dzieci. Celem jest korekcja istniejących wad postawy.

Terapeuci: mgr Marzena Spolska, mgr Jarosław Burzyński

2. Diagnoza i terapia logopedyczna oraz alternatywne metody komunikacji

    Celem zajęć jest usuwanie wad wymowy, nauczanie mowy w przypadku jej braku, usuwanie zaburzeń głosu oraz reedukacja w zakresie czytania i pisania.

    Na terapii prowadzi się szereg ćwiczeń rozwijających język literacki ze zwróceniem szczególnej uwagi na poprawność wymowy, bogactwo słownictwa oraz umiejętność posługiwania się formami gramatycznymi. Postępowanie logoterapeutyczne obejmuje także oddziaływania na psychikę ucznia mające na celu wyrobienie u niego właściwego stosunku do swojej wady.

   W pracy z dziećmi autystycznymi i niemówiącymi wykorzystywana jest komunikacja wspomagająca i alternatywna, która uzupełnia i wspiera dzieci w porozumiewaniu się z otoczeniem za pomocą rąk i obrazków, są to:

1. znaki manualne, inaczej język migowy, system językowo – migowy

1. znaki graficzne, czyli piktogramy, obrazki i fotografie

Neurologopeda: mgr Izabela Krajewska

3. Korekcja wad wymowy i logorytmika

     Zajęcia dostosowane są do indywidualnych potrzeb i możliwości każdego ucznia. W pracy z dziećmi stosowana jest forma zabawowa, natomiast z młodzieżą forma zadaniowa. Na zajęciach wykorzystywane są multimedialne narzędzia i oprogramowanie do terapii logopedycznej

     Zajęcia z logorytmiki prowadzone są klasach I-II-III. zgodnie z „Propozycją aktywności w zakresie percepcji słuchowej”. Podczas zajęć nauczyciel korzysta  ze sprzętu multimedialnego i oprogramowania oraz wykorzystuje otrzymane instrumenty muzyczne.

      Zadania realizowane podczas zajęć z logorytmiki:

• ćwiczenia inhibicyjno-incytacyjne (szybka reakcja na usłyszany sygnał, hamowanie i pobudzanie, natychmiastowa reakcja, reagowanie na przerwę     w muzyce i zmianę dynamiki)
• ćwiczenia metrorytmiczne (poczucie metrum, rozpoznawanie i tworzenie metrum, ćwiczenia z akcentem)
• ćwiczenia kształtujące poczucie tempa (wpływ tempa na mowę dziecka)
• ćwiczenia kształtujące poczucie dynamiki i barwy dźwięku (zmiany ruchu w zależności od dźwięku forte lub piano)
• muzykowanie (wykorzystywanie instrumentów perkusyjnych, swobodna improwizacja, ćwiczenia muzyczno – ruchowe, improwizacje indywidualne, śpiewanie piosenek, rymowanek, wierszyków)
• ćwiczenia relaksacyjne i wyciszające      

Logopeda: mgr Anna Krakowska

4. Stymulacja polisensoryczna

    Rolą metody Stymulacji Polisensorycznej jest usprawnianie wszystkich zmysłów: dotyku, węchu, smaku, wzroku, słuchu, tak by umożliwić dzieciom zintegrowane, wielozmysłowe poznawanie świata.

    Podczas spotkań w sali terapeutycznej panuje specyficzna atmosfera relaksu i odprężenia, wytworzona za pomocą odpowiedniej muzyki, dźwięków, gry świateł oraz innych bodźców. Harmonijnie skomponowana sala wywołuje ożywienie, motywację do działania i poznawania.   

    To dzięki stymulacji polisensorycznej mózg, otrzymuje informację ze wszystkich zmysłów. Pomoce dydaktyczne dobrane są tak, aby początkowo wywoływać u dzieci ciekawość, zainteresowanie, a następnie umożliwić pobudzenie ich aktywności.

Terapeuta: mgr Anna Szczerek

5. Integracja Sensoryczna

    Terapia ta ma postać „naukowej zabawy”, w której dziecko uczestniczy i ma przekonanie ze razem z terapeutą tworzy własne zajęcia.

     Celem terapii jest dostarczenie w sposób kontrolowany odpowiedniej liczby bodźców zmysłowych, i dotykowych. Podczas terapii nie uczy się dzieci konkretnych umiejętności, one pojawiają się w sposób naturalny, jako konsekwencja poprawy funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego.  

     Terapeuta stopniuje trudność ćwiczeń dla dziecka tak, aby ono mogło im sprostać, pomału przechodząc do coraz trudniejszych zadań. Dziecko czując, że odnosi sukcesy podnosi swa samoocenę i chętnie uczestniczy w zajęciach. Zmienia się obraz dziecka i jego funkcjonowanie w środowisku.

      Dzięki starannie dobranym, celowym i sprawiającym przyjemność czynnościom w ramach w ramach terapii dziecko może poprawić: funkcjonowanie emocjonalne, uwagę i koncentrację, zdolności wzrokowe i słuchowe, sprawność w zakresie motoryki małej i dużej, samoświadomość i samoocenę.

Terapeuta:  mgr Anna Szczerek

6. Metoda ruchu rozwijającego wg Weroniki Sherborne 

    Opracowany przez Weronikę Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi w trakcie tzw. baraszkowania. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. 

     Metoda ta znajduje zastosowanie w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, a więc przede wszystkim w przypadkach niepełnosprawności intelektualnej, a także z dziećmi przejawiającymi zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej.

   Zajęcia metodą Weroniki Sherborne mają pomóc dziecku w poznaniu siebie, w zdobyciu zaufania do siebie, w poznaniu innych i nauczeniu się ufania im, a dalej - poprzez nabywanie pewności siebie i wiary we własne możliwości - w nauczeniu się aktywnego i twórczego życia.

Terapeuci: mgr Anna Dudzik

7. Zajęcia z surdopedagogiki

     Zajęcia rewalidacyjne z zakresu surdopedagogiki prowadzone są z uczniami mającymi ubytek słuchu. Główne cele rewalidacji dziecka skierowane są na rozwój mowy, słuchu, komunikacji werbalnej, czyli wychowanie słuchowe.

    Surdopedagogiką objęci są uczniowie na podstawie badania słuchu  i orzeczenia wydanego przez Poradnię Psychologiczno - Pedagogiczną. Na zajęciach rewalidacyjnych: doskonalimy technikę czytania, pisania, liczenia, rozwijamy myślenie,  ćwiczymy pamięć i wyobraźnię, rozwijamy zmysł wzroku, słuchu, kinestetyczny.

Terapeuci: mgr Katarzyna Jackiewicz

8.Stymulacja audio-psycho-lingwistyczna metodą Tomatisa

     W terapii metodą Tomatisa wykorzystuje się muzykę - przede wszystkim Mozarta oraz chorały gregoriańskie. Dźwięk podawany jest poprzez urządzenie zwane elektronicznym uchem, które przetwarza muzykę (np. filtruje ją) tak, aby zapewnić maksymalny trening układu słuchowego.

     Terapię metodą Tomatisa stosuje się, jako metodę wspomagającą  m. in. w dysleksji, trudnościach szkolnych, zaburzeniach koncentracji, ADHD, autyzmie, zaburzeniach głosu i mowy, nauce języków obcych oraz jako metodę wspomagającą rozwój i potencjał jednostki. Metoda ta jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez dzieci.

Terapeuci: mgr Joanna Bielska

9. Zmiana wzorca fal mózfowych Metodą BIOFEELBECK - EEG

   To medyczna metoda zwiększania możliwości mózgu. Powstała ona w ośrodku szkolenia astronautów NASA. Za jej pomocą osoba poddawana treningowi uczy się czynności swojego mózgu. Uczy się jak wzmacniać pożądane i hamować niepożądane fale mózgowe, ponieważ stan naszego umysłu i zachowanie łączą się we wzorcu pracy mózgu.

   Treningi poprawiają koncentrację uwagi, szybkość myślenia, kreatywność, pamięć, polepszają nastrój, samoocenę i sen, równocześnie ucząc relaksu. Metoda jest bezpieczna, przyjemna i jako sposób uczenia za pomocą wideogry nie ma żadnych skutków ubocznych.                        

    Stosowana jest do poprawy zdrowia w stanach zaburzeń uwagi, koncentracji i zaburzeń zachowania (nadpobudliwość ruchowa, impulsywność, agresja), mózgowego porażenia dziecięcego, padaczce, rehabilitacji po urazach, lekkim upośledzeniu umysłowym.

Terapeuci: mgr Renata Berg

 

10. Arteterapia

    Arteterapia jest to metoda wykorzystywana w pracy z dziećmi z różnymi niepełnosprawnościami intelektualnymi, autyzmem, porażeniem mózgowym, ADHD.

    Twórczość z wykorzystaniem technik takich jak: malarstwo, rysunek, rzeźba, pozwalają osobom z niepełnosprawnością intelektualną na lepszą komunikację z otoczeniem, z samym sobą, dają poczucie bezpieczeństwa, pozwalają odreagować stres, rozwijają inteligencję, wyzwalają wiekszą wrażliwość, przyczyniają się do zmiany niepożądanych zachowań agresywnych, powodują większą otwartość i pogłębiają zaufanie do innych osób, a także pozytywnie wpływają na poczucie własnej wartości.

Terapeuci: mgr Joanna Bielska

 

11. Muzykoterapia

    Muzykoterapia, jako metoda wykorzystująca wieloraki wpływ muzyki na ustrój psychosomatyczny człowieka stanowi niezwykle cenną metodę w pracy z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym.

     W istotę muzykoterapii wpisana jest kreatywność, co oznacza, iż na każdym etapie życia człowieka jest w stanie rozbudzić jego twórczą aktywność, wzbogacając tym samym życie wewnętrzne człowieka, jego psychikę oraz intelekt.                          

     Poprzez różnorodne formy aktywności - taniec, śpiew, grę na instrumentach, relaksację - wyzwalane są pozytywne emocje, energia, siła do dalszej pracy. Zajęcia z muzykoterapii dają uczniom odprężenie, umożliwiają zmniejszenie napięć psychofizycznych, łagodzą agresję, pozwalają pokonać nieśmiałość. Uczą czerpania satysfakcji ze współdziałania w grupie.

Terapeuta: mgr Anna Wojtuszko

12. Stymulacja wielozmysłowa metodą "Porannego kręgu".

    Metoda „Porannego kręgu” jest pewnego rodzaju stymulacją wielozmysłową, obejmującą takie zmysły jak : wzrok, słuch, dotyk, węch i smak. Rodzaj bodźców , którym poddawane są dzieci zależy od pory roku.

     W Zespole Szkół im.Jana Pawła II w Białogardzie, ten rodzaj stymulacji stosowany jest raz w tygodniu, w zespole najmłodszych dzieci z głębszą niepełnosprawnością intelektualną, w tym z autyzmem. Odbywa się ona w odpowiednim klimacie, dzieci siedzą w kręgu ( stąd nazwa –poranny krąg), w bezpiecznym dla siebie otoczeniu.

Każda porę roku charakteryzuje też inny żywioł.

• Latem jest to ogień. Wykorzystujemy go podczas stymulacji zapalając świeczki, kominek zapachowy.
• Jesienią jest to wiatr. Dajemy go odczuć dzieciom poprzez wiatrak puszczany bezpośrednio na skórę dziecka.
• Zimą jest to woda. Dzieci są pryskane wodą. Zanurzają dłonie w wodzie o zróżnicowanej temperaturze, dotykają zamarzniętej wody.
• Wiosną jest to ziemia. Symbolizuje ją glina, którą dzieci ugniatają w dłoniach, potem smarujemy nią dzieciom skórę na rękach.

Terapeuta: mgr Izabela Krajewska

13. Edukacja i terapia dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

     Każdy nasz wychowanek realizuje indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny. Terapia początkowo jest prowadzona indywidualnie, a w miarę robionych przez dziecko postępów, stopniowo wprowadzane są zajęcia w parach lub małych grupach.

     W zespole edukacyjno – terapeutycznym napisany został program autorski „TO JEST MOJA SZKOŁA TUTAJ UCZĘ I BAWIĘ SIĘ!” dla uczniów ze sprzężonymi niepełno sprawnościami - autyzm i niepełnosprawność intelektualna na pierwszym etapie edukacyjnym. Program daje możliwość doboru treści, które są zgodne z podstawą programową, ale ich realizacja może być zależna od aktualnego stanu psychofizycznego uczniów. Miesięczne plany pracy uwzględniają indywidualne cele, które są realizowane przez wszystkich uczących w zespole nauczycieli. Uczniowie pracują przy pomocy planów aktywności, dzięki czemu zajęcia są przewidywalne i budują poczucie bezpieczeństwa, zrozumienia i lepszego kontaktu nauczyciel – uczeń.

Zespół nauczycieli pracujących w zespole.

14. Biblioterapia

    Celem biblioterapii jest dokonanie określonych zmian w postawie i zachowaniu. Biblioterapiama prowadzić do prawidłowego funkcjonowania w sferze psychiki i zachowań społecznych. Zajęcia biblioterapetyczne pomagają przeciwdziałać zjawiskom nieradzenia sobie z negatywnymi emocjami takimi jak: lęk, strach, złość, smutek, gniew, przygnębienie, rozdrażnienie.

    Biblioterapia jest doskonałym lekiem dla dzieci , które maja trudności z nauką czy też przezwyciężeniem różnych sytuacji lękowych, uczą dostrzegania i szanowania potrzeb otoczenia, tolerancji, rozumienia siebie i innych.

    Zajęcia opierają się na literaturze dla dzieci, bajkach i utworach Juliana Tuwima, Jana Brzechwy, Aleksandra Fredry, Ignacego Krasickiego, Marii Konopnickiej oraz baśni J.Ch. Andersena.

Prowadzaca: mgr Irena Hynda

15. Terapia pedagogiczna

     Terapią pedagogiczną nazywamy celowe oddziaływania z zastosowaniem odpowiednich technik i metod na dziecko lub małą grupę dzieci, prowadzące do zmniejszenia, a czasami zlikwidowania trudności w nauce i zachowaniu. 

     Celem terapii pedagogicznej jest: stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych i poznawczych, wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejetnościach uczniów; budowanie poczucia bezpieczeństwa, niwelowanie, wyciszanie negatywnych zachowan, eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji - dzieci wymagają wyrownywania braków w sferze psychicznej w skutek doswiadcznia negatywnych ocen i kar, a więc zainteresowanie ich tym co jest dla nich atrakcyjne i możliwe do osiagnięcia oraz dostrzeganie uzdolnień, sukcesów i pozytywnych cech.

    Uczniowie uczestniczą w zajęciach na podstawie wskazań z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego oraz zaleceń z Indywidualnego Programu Edukacyjno- Terapeutycznego. Podstawą ustalenia programu terapeutycznego jest diagnoza pedagogiczna potrzeb i możliwości. Ustalana jest na podstawie analizy wymienionych dokumentów oraz wywiadu z rodzicem, opiekunem, dodatkowych dokumentów.

 Pedagog: mgr Anna Brożek

16. Terapia tyflopedagogiczna

   Terapia tyflopedagogiczna, to przede wszystkim usprawnianie percepcji wzrokowo-ruchowej, kształcenie orientacji przestrzennej. To ćwiczenia logicznego rozumowania, oraz doskonalenie bezpośredniej pamięci słuchowej.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

1. Usprawnianie percepcji wzrokowo-ruchowej:

• Kształtowanie procesów analizy i syntezy wzrokowej,
•     Ćwiczenia  spostrzegawczości i koncentracji uwagi,
• Ćwiczenia dostrzegania szczegółów istotnych od mniej istotnych,
• Rozwijanie motoryki dużej i małej,   

2. Kształcenie orientacji  przestrzennej:

• Utrwalenie pojęć  dotyczących stosunków przestrzennych (pod, nad, z lewej strony itd.);
• Określanie  wzajemnego położenia przedmiotów w przestrzeni z wykorzystaniem kierunków świata;
• Orientacja w schemacie własnego ciała;
• Układanki i konstrukcje przestrzenne;

3. Ćwiczenie procesów logicznego myślenia:

• Ćwiczenia w porównywaniu, uogólnianiu, klasyfikowaniu, szeregowaniu, na materiale obrazkowym i słownym;
• Rozwiązywanie krzyżówek, rebusów;    

4. Doskonalenie sprawności grafomotorycznej i manualnej. 
5. Usprawnianie technik szkolnych.
6. Doskonalenie wypowiadania się na określony temat.
7. Doskonalenie  umiejętności z zakresu matematyki.
8. Rozwijanie sfery emocjonalno-społecznej. Pobudzanie do działania poprzez odpowiednie motywowanie. Kształtowanie sposobów radzenia sobie z sytuacjami stresowymi i trudnymi. Rozwijanie zainteresowań ucznia.

Tyflopedagog: mgr Katarzyna Jackiewicz

17. Dogoterapia

     W szkole kontynuowane są zajęcia  z dogoterapii. Odbywają się regularnie, co miesiąc. Uczniowie podczas terapii wspaniale się bawią, poznają zwyczaje i naturę psa. Oswajają się ze zwierzakiem, dzięki czemu przezwyciężają swoje lęki, budują zaufanie do psa oraz do innych osób. To także czas gdzie uczniowie uczą się współpracy w grupie.

    Dotychczas uczniowie znali suczkę Alutkę, w tym roku poznaliśmy także drugiego psa terapeutę Bryzę. Mamy już dwóch czworonożnych przyjaciół, którzy przychodzą spotkać się z nami podczas zajęć dogoterapii.

Zajęcia z dogoterapii prowadzi pani Joanna Piecuch